Na Dębowej Górze

Rezerwat przyrody ''Dębowa Góra''  utworzono w 1993 roku na obszarze 163,32 ha powierzchni, Teren uroczyska jest pozostałością po dawnej Puszczy Mławskiej korzystającej ze wspaniałego mikroklimatu okolicznych wzgórz i stwarzającego dogodne warunki dla ówczesnych starodrzewów. Przybysz, który zawita w te leśne progi zaskoczony będzie jego żywotnością  i absolutnym pięknem.

Bukowy płat lasu w rezerwacie przyrody Góra Dębowa.

Swój wyjątkowy charakter zawdzięcza on pagórkowatym mozaikom rzeźby terenu i nagłym, lub delikatnym nachyleniom zboczy. Ma się czasem wrażenie, że gościmy gdzieś na obszarach typowo podgórskich, jakże nam dalekich od nizinnego Mazowsza. Kulminacyjnym punktem rezerwatu jest tzw. Góra Dębowa wznosząca się na wysokość 185 m.n.p.m. Efektem tego stanu rzeczy jest unikalny krajobraz leśny z zachowanymi starymi drzewami, w większości o proweniencji mieszanej. Las mieszany rezerwatu przyrody to ponad 75% powierzchni, a z przyległościami boru mieszanego ok. 20% ubogaca się naturalną bioróżnorodnością ekotonów. Reszta stanowią przebogate siedliska łęgów i olchowych zbiorowisk we wschodniej części rezerwatu pradoliny rzeczki Dukolanki.[najniżej położonego terenu-125 m.n.p.m.].

Resztki Puszczy Mławskiej...

W leśnej ostoi.

Łęgi pradoliny rzeczki Dukolanki.

W skład gatunkowy drzewostanu rezerwatu wchodzą: sosna zwyczajna,dęby szypułkowy i bezszypułkowy, lipa drobnolistna z klonem zwyczajnym i grabem. Na siedliskach wilgotnych rosną brzoza brodawkowata, olsza czarna i jesion wyniosły. Godnym odnotowania jest fakt wyspowych stanowisk buka-poza naturalnym zasięgiem swego występowania, oraz pojedynczych okazów daglezji, jodły i modrzewia. Kilka staruszków modrzewia o ogromnych rozmiarach w pierśnicy ok. 400 cm.grubości  podziwiać można w bliskim sąsiedztwie wspomnianej rzeczki Dukolanki. Niesamowici starcy przy których chciałoby się przesiedzieć kilka godzin i wsłuchać w ich pradawne historie.

Potęga starego modrzewia.

W starym lesie.

Starodrzew sosnowo-dębowy w rezerwacie.

Centralna część chronionej ostoi Góry Dębowej stanowi starodrzew dębowo-sosnowy  naturalnego pochodzenia. Jest to o tyle ważne, że może on posłużyć [jeśli już nie służy?], jako genotyp dla przyszłego nowego pokolenia lasu i pozostałych regionów okolic Ziemi Mławskiej. Świadczy o tym, chociażby bogata, rzadko spotykana flora zielna, rosnąca w rezerwacie. Ozdobą leśnych zakamarków jest piękny storczyk o nietuzinkowej nazwie gółka długoostrogowa, oraz takie kokietki jak wawrzynek wilczełyko, groszek leśny, lilia złotogłów czy suchodrzewy. W widnych miejscach podczas odwiedzin rezerwatu kwitły w runie zawilce gajowe, dając ostatnie tchnienie swojej bieli.  Teraz zapewne przekwitają smutnymi zwisami swojego kwiecia.

W pełnym słońcu.

Buki ukryte w cieniu.

Pietrzenica kasztanowata w rezerwacie przyrody ''Góra Dębowa''.

Młodzian buk ;)

W gęstwinie Góry Dębowej bytują sarny i dziki, z mniejszych mieszkańców lasu wiewiórki i kilka gatunków nornicowatych- sporo norek widywałem w trakcie spaceru. Wielką osobliwością okolic Mławy były słonie leśne! Żyły one w Polsce w poprzednim interglacjale eemskim120 tysięcy lat temu w temperaturach wyższych od obecnych  o 2 stopnie. W lasach obok gatunków, które teraz występują rosły siedliska roślin ciepłolubnych-np: Acer monospessalanum i kasztan Trapa natans. Tylko oczyma wyobraźni można tam powrócić i ujrzeć te niewiarygodne zbiorowiska prapuszcz, rzek i ogromnych zwierząt.

Jeśli ktoś z Was miałby ochotę ujrzeć chociażby ułamek tej lokalnej prehistorii polecam progi Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej w Mławie- http://www.muzeum.mlawa.pl/.  Samo muzeum,  jego eksponaty i pracujący tu ludzie są tutaj kapitalni!  Poniżej pozwalam sobie zacytować opis zaczerpnięty z działu przyrody owego muzeum dotyczący słonia leśnego:
''Najciekawszym eksponatem jest niewątpliwie słoń leśny, żyjący, na tych terenach, w prapuszczach rosnących w ciepłych okresach międzylodowcowych przed stu tysięcy lat.To spektakularne znalezisko miało miejsce w 1982 roku, na południowy-wschód od Mławy, podczas budowy ujęcia wody pod Ciechanowem. Na głębokości około3 metrów koparka przypadkowo natrafiła na szkielet słonia leśnego, niszcząc znaczną jego część. Najlepiej zachowała się przednia kończyna tego olbrzymiego, pradawnego ssaka. Jest to jeden z nielicznych przedstawicieli tego gatunku znanych w Europie i jeden z trzech znanych w Polsce''.

Nic dodać, nic ująć... Trzeba zobaczyć.

Stare dęby w rezerwacie...

Jednakże najbardziej zauroczyły mnie tutejsze buki, przy których długo przystawałem delektując się ich ogromem i szaro-popielatą  korowiną. Te wspaniałe drzewa właśnie na Górze Dębowej majestatycznie i z powagą pilnują spokoju okolicznym dębom. Jako straż przyboczna i wierni kompani na czas nieprzychylnych żywiołów. W sąsiedztwie rezerwatu wiele z nich pada pod ostrzem pił... Leśnicy po prostu prowadzą poza terenem chronionym zwyczajną gospodarkę leśną, nakierowaną na zysk. Takie czasy. Przed wiekami nie było wcale lepiej dla polskich puszcz, które namiętnie rzezano.

Wycięte buki poza granicą rezerwatu.

Rezerwat przyrody ''Góra Dębowa'' znajduje się na pograniczu województw mazowieckiego i warmińsko-mazurskiego w gminie Iłowo-Posada, i w części gminy Lipowiec Kościelny w leśnictwa Narzym i Iłowo Nadleśnictwa Dwukoły.Trafić tam trudno, szczególnie, jeśli nie znamy okolicy i jesteśmy tam pierwszy raz. Prawdziwemu miłośnikowi przyrody nie powinno to sprawić problemu- on zawsze odnajdzie swoje Złote Runo..I nie przerażajcie się widokiem wyciętych płatów lasu- na szczęście rezerwat jest nietknięty. Oby.


Korzystałem ze źródeł:

Tablica informacyjna o rezerwacie przyrody- przed wejściem do lasu
www.mojemazury.pl
 http://www.powiatmlawski.pl/1251,interesujace-miejsca.html
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Nadle%C5%9Bnictwo_Dwuko%C5%82y

O słoniach leśnych:
http://naukawp
http://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82o%C5%84_le%C5%9Bny
olsce.pap.pl/aktualnosci/news,67649,byl-czas-kiedy-w-polsce-zyly-slonie.html