Poezja - "DĄBROWA"

 Las dębowy w złotej polskiej jesieni

 

Dąbrowa.

Jestem pod okapem z liści,

Plątanina cieni tańczy sama ze sobą,

Czarne olbrzymy w butelkowej zieleni,

Pokrywa miękki kożuch mchów,

Płoży się on ku górze,

Pochłaniając korę spękanego milczenia,

Wyczekując na wyrok,

Kiedy piorun uderzy w dół,

Uroczysko stęknie z bólu,

Wypali je żar ognia,

Zadrży runo ze zleżałych żołędzi,

Gdy padnie ostatni dąb,

Jeden z braci mojego proroctwa,

...,Zginie we mnie człowiek.

Gilino - 2009r.