Coraz to z Ciebie jako z drzazgi smolnej
Wokoło lecą szmaty zapalone
Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny
Czy to co Twoje będzie zatracone
Czy popiół tylko zostanie i zamęt
Co idzie w przepaść z burzą.
Czy zostanie
Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament
Wiekuistego zwycięstwa zaranie ?
Wiary dziś życzę Tobie, że zostanie
Bo na tej ziemi jesteś po to właśnie
By z ognia zgliszcza
Mógł powstać dyjament
Wiekuistego zwycięstwa zaranie
Czy wiesz, że jesteś po to właśnie !
Połóż rękę na sercu
Otwórz oczy szeroko i skacz !
Powiedz : Teraz lub nigdy
Zamiast : Będzie co ma być
I nie czekaj aż ci głód spości
Twoje cierpienie ! Tak.
- Cyprian Kamil Norwid.
 |
| Fotografia wykonana na cmentarzu w Zakrzewie - w tle płonące dęby pośród mogił z Wielkim Wozem na wieczornym niebie Fotografia użyczona dzięki uprzejmości Teresy i Marka Siwanowiczów. |
Będąc przy ich grobie uświadomiłem sobie, że właśnie jestem już ostatnim męskim potomkiem po mojej babci Jadwidze... Gdybym ich nie odwiedził ta bliska memu sercu mogiła nie miałaby światełka. [...]
Jak niewiele potrzeba, żeby pamięć o innych tak szybko odeszła. Smutno troszkę,
Na całe szczęście dzisiejszy dzień poświęcony jest tylko im. I dlatego pobędę z nimi dłużej.Tak naprawdę moja pamięć o nich jest mi bardziej potrzebna niż im. Nikt inny ich nie odwiedzi, więc sadzę, że pozwoli mi to na jakąś refleksję o sobie. Czy świadomy wybór samotności jaki wybrałem na życie ma jakikolwiek głębszy sens ? Chcę odnaleść na to odpowiedź, wsłuchawszy się w ciszę dziadkowych liter na nagrobku. Może podpowiedzą mi coś.
Życzę Wam wszystkim mądrości od waszych najbliższych, którym poświęcony jest dzień 2 listopada- prawdziwe słowiańskie DZIADY. Pamiętajmy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz