Kraina Wędrujących Wysp: Okiem fotoreporterskim Marka Siwanowicza z pochówku Róży i Piotra Bontemps w Płocku-Imielnicy

W dniu 23 sierpnia 2014 roku w podpłockim kościele w Imielnicy miały miejsce uroczystości pogrzebowe Róży Eleonory i Piotra małżonków Bontemps. Żyli oni na przełomie XVIII i XIX wieku w pobliskim Gulczewie. Sam Piotr Bontemps był francuskim generałem służącym w armii Księstwa Warszawskiego. Gdy wybuchło Powstanie Listopadowe 1830 roku, udzielił mu poparcia.

Warta honorowa przy trumnach małżonków Róży Eleonory i Piotra Bontempsów.

W maju 2013 roku archeolodzy z Muzeum Mazowieckiego w Płocku pod kierunkiem dr. Tomasza Kordali dokonali ekshumacji szczątków gulczewskich dziedziców. Stało się to podczas prac archeologicznych, które miały za zadanie odkrycie dawnej krypty, w nieistniejącym już drewnianym kościółku w którym ich pochowano. Warto tutaj zaznaczyć, iż przy wydatnym udziale wielu pasjonatów lokalnej historii i regionalistów amatorów. Muzeum Mazowieckie w Płocku w ten sposób kultywuje przebogate tradycje otwartości na niwie regionalizmu i ochrony dziedzictwa kulturowego tzw.Małej Ojczyzny.

Szczątki małżonków Bontemps złożono w niszy pod posadzką bocznej kaplicy w kościele pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła w Imielnicy. W ten sposób symbolicznie powróciwszy na łono gulczewskiego majątku, z którym byli tak zżyci. Świadczy o tym ważki epizod z ich historii, kiedy generał Piotr Bontemps ginie 20 sierpnia 1840 roku podczas pokazu broni artyleryjskiej w Rosji. [eksplozja ]. Pomimo odległości i na pewno sporych kosztów -żona Róża Eleonora w swej determinacji sprowadziła swego małżonka do Gulczewa i tu raczyła go pogrzebać.

Uroczystościom pogrzebowym towarzyszył chór Pueri et Cantores Ploceses oraz grupa rekonstrukcji historycznej Pułku 4 Piechoty Księstwa Warszawskiego z Ostrołęki. Nie obyło się bez honorowej armatniej salwy na cześć małżonków Piotra i Róży Bontemps. Swoją obecnością zaszczycili potomkowie generała z szóstego pokolenia mieszkającego w Polsce, a także przedstawiciele władz francuskich.

Jako, że nie mogłem uczestniczyć w tym święcie płockiego regionalizmu, korzystam z uprzejmości kolegi Marka Siwanowicza i jego fotoreporterskiego oka :) Wykonane zdjęcia są jego subiektywną relacją naocznego świadka. Dokumentują coś, co na stałe zagości w pamięci mieszkańców Płocka i okolic.

Dziękuję Ci Marku...