Patologie nad polskimi wodami

Chciałoby się iść wzdłuż wiślanych brzegów tak po swojsku, na bosaka. Gdy upał wzmaga, i nasze ciało pragnie ochłody wykąpać się w rzece, a potem położyć się na miałkim piasku i odpocząć. Kiedy kajakujesz, lub płyniesz na kanu, czasami trzeba zejść z łódki i pociągnąć za sobą naszą łajbę. Bo mielizna szeroka, albo jest za płytko. Wówczas chce się zdjąć wszystko co ciąży, i pójść brodząc w wodzie. Stopy wtedy odpoczywają.

Na wiślanej mieliźnie-rezerwat przyrody......

Nad wieloma polskimi jeziorami i rzekami jest to niemożliwe. Zanim nacieszysz się chłodem wody na twojej skórze, pod piaskiem, na żwirze, wśród drobnych kamyczków kąsa Cię rozbite szkło! Drobinki szkieł, szpikulce szyjek oraz większe cięte z ostrzem jak brzytwa szkła po rozbitych butelkach. To są artefakty po imprezowiczach, którzy na koniec swoich ''zabaw'', pozostawiają istny syf.

Nie trzeba daleko szukać. W miejscu ognisk odnaleźć można dosłownie wszystko. Opakowania po żarciu-chipsach, kiełbaskach na grilla i po wszelakich słodyczach. Są też plastiki po napojach, butelki po wódzie i browcach a także puszki po konserwach. Najczęściej nadpalone w ogniskach. A jak ma się to nieszczęście wdepnąć w zużyte kondomy i w zalegające gówna.  Z doświadczenia wiem, że najgorszymi brudasami nad brzegami Wisły są wędkarze. Ci oprócz tzw. żeglarzy potrafią zostawić stosy potłuczonych butelek po alkoholach, góry folii, co niby chronić miały ich przed deszczem, i wiaderka z robakami jako przynęta. Po żeglarzach mamy stosy kapsli, folii i plastikowych zakrętek na mleko.

 Jest to tym bardziej bulwersujące, że prawie wszyscy przyjeżdżają nad rzeki wypasionymi autami. Skoro już przywożą ze sobą tyle bagażu, mogliby chociaż zabrać do bagażnika, to, co zostało. Ciężkie to już nie jest, więc wracając do domów, bez problemu można wyrzucić ten syf do kontenera, lub śmietnika w mieście. Widać, tłukom się nawet nie chce o tym pomyśleć!

Nad brzegiem Bzury...

 Ostatnio biwakowałem sobie na piaszczystej mieliźnie. Nieopodal więc mogłem obserwować zachowania wielu moczących kije w wiślanej wodzie. Długo nie wytrzymałem. Najsampierw widać naprawdę markowe auta, które stoją tuż nad brzegiem Wisły, tudzież w zaroślach nawłoci i pod wierzbami. Wielu, gdyby tylko mogło, wjechałoby w środek rzeki!!! Za taki jeden wypasiony złom, przeważnie terenówkę, mógłbym zakupić fajną kawalerkę z całym wyposażeniem. Podaję to, jako przykład...

Następnie słychać decybele śmiechu, warkoczących silników i zadymianie z rozpalanych grillów. Antropopresja na całego.Po prostu czysty obłęd, zważając na fakt, że panuje upał. Smród dymu dławi gardło. Do wieczora przybywa ognisk na których pali się prawie wszystkim. Oczywiście nie omieszkano mi wypomnieć mój skromny dobytek. Miałem rozłożoną płachtę, śpiwór z karimatą, oraz plecak ułożony pod głowę. Nie mogli pojąć, że korzystam z rzeki, nie łowiąc, nie rozpalając ogniska i nie łojąc browca. Cóż, jakie społeczeństwo, taki kraj.  Przykro mi się zrobiło, tym bardziej, że były to osoby w różnym wieku. [przechodzili obok mojego obozu, szukając lepszych miejsc na wędkowanie].

Wiślisko...

 Edukacja ekologiczna ludzi korzystających z walorów rzek i jezior równa jest zeru. Wręcz sięga epoki kamienia łupanego-nie obrażając ludzi pierwotnych. Oni przynajmniej wiedzieli jak przeżyć, nie lżąc Matce Ziemi.

Ten mały ułamek zaobserwowanych przeze mnie poczynań współczesnych potworów sprawia, że patrzę krytycznym wzrokiem na ich tępotę. Całościowo, nie fragmentarycznie, inaczej się nie da; to bez sensu. Jakże inaczej nazwać, to, co widziałem? Kretynizmem, ogłupieniem, zidioceniem? I pomyśleć, że złowione ryby, jakaś część z nich, te ryby konsumuje... Śmiecąc wszystkim, co przywiozą na nadrzeczne brzegi i plaże, rzeka, która daje, staje się żywą kloaką.

Łartyzm nocny ;-]

 Wędruję na przywiślu w butach. Od wielu lat. Romantyczny widok piechura z plecakiem, co kontempluje otaczające widoki, to jakby dziś utopia. Strach zdjąć obuwie, nie narażając stopy na rozharatanie wędkarską kotwiczką, ostrzem drutu kolczastego, albo co najwyżej obrzeżem aluminiowej puszki pod jakąś roślinką... Podejmuję ryzyko raz na jakiś czas, kiedy widzę poczciwe krasule, wówczas idę boso, mijając krowie placki. Trudno się oprzeć. Wracam wtenczas do czasów dzieciństwa. I marzę. 

Napisano już wiele o brudasach, którzy zamieniają polskie akweny w syf z malarią. To nie tylko pseudo wędkarze, oraz przybywający jak sklonowane atrapy żeglarskie nieuki, którzy o przyrodzie wiedzą tyle, co kot napłakał. Wśród nich są inne męty, w garniturkach, tzw. przedsiębiorcy, biznesmeni od siedmiu boleści. Szczególnie teraz,, co zajmują się developerką, i budowlanką jednorodzinną. Wywożone gruzy na nadwiślańskie starorzecza, czy zasypywane odnogi, to nie rzadkość. Nawet wprost do rzeki. 

Gdyby to ode mnie zależało, nie litowałbym się nad takim typami. Przy złapaniu na gorącym uczynku konfiskowałbym cały majątek na rzecz Skarbu Państwa. Cały! Mądry Polak, to taki, którego trzyma się mocno za mordę. I za kieszeń rzecz jasna również! Bo z wolności, to korzystać umiemy, ale na opak, byleby się ordynarnie nachapać. Dla takiego ''dobro wspólne'', to pustosłowie..Mniemam, i to całkiem na serio-to jedyne skuteczne sposoby, by cośkolwiek jeszcze uratować w naszym kraju od przyrodniczego zniszczenia.

Piękno Wisły Środkowej.

Pewnie jestem radykałem. Ale uważam, że na głupotę i chciwość jest jedna kara. Gilotyna...  Takich przykładów można wyliczać bez liku. Wycinanie Puszczy Białowieskiej, rżnięcie starodrzewów bukowych i jodłowych na Pogórzu Przemyskim, industrializacja polskich lasów, poprzez budowę setek dróg wgłąb leśnych ostępów-włącznie z ich asfaltowaniem... I oczywiście plany regulacji Wisły.

Jakiś czas temu mój znajomy  zarzucił mi, że ''sączy się ze mnie żółć...' Mocno mnie tym poruszył. Myślałem o tym długo. Nawet z lękiem. Ale w końcu doszedłem do przekonania, że milcząc, lub przechodząc obok tego całościowego problemu, jakim jest dewastacja ojczystej przyrody-ktoś przyzwoity nie może zamilknąć. Zakneblować sobie ust, żeby sumienie zagłuszyć. Takie postępowanie uważam za łatwiznę w życiu. Tysiące tak postępuje. Wiem. Dlatego piszę na blogu, może dla jednej osoby-nie ważne. Nie umiem być obojętny.  

Na państwo polskie liczyć już od lat nie można. Warszawka, i tamtejsze polityczne''elyty'' to w sumie odpad, który należałoby utylizować. Samorządy też nie są lepsze, zadajcie sobie odrobinkę trudu, i podpatrzcie ile gmin ma aktualny stan ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO... Teraz mamy w Polsce totalny burdel urbanistyczny.  Byle fajfus z kasą zbuduje cokolwiek zechce w Parku Krajobrazowym, zniszczy nadrzeczny brzeg, prywatyzując dla siebie, co mu wygodne. O ''zamku'' w Puszczy nie pomnę. Ścieki wypuszczane z rur nowobogackich rezydencji, czy zabudowane brzegi jezior, do których żaden kajakarz, nie jest w stanie dojść. Chyba dalej nie muszę kontynuować? Idą wybory samorządowe- i nie widzę nadziei na lepsze jutro. Kolesie kolesi, jak zawsze...

Wiślana odnoga. Skrawek dzikości.

Ale wbrew takiej opini, chciałbym Wam napisać, że kocham życie!!! Nawet najgorszy smród ludzkiego tałatajstwa, nie sprawi, że przestanę zachwycać się pięknem płynącej rzeki, i szumem starego lasu. Nie posiadam już nic, naprawdę NIC, a czasem widzę, że mam więcej niż Ci, którym od nadmiaru kasy i władzy pomerdało się we łbach.